วันที่ 4 ธันวาคม 2566 ในเกมที่ เชลซี เปิดบ้านเฉือนชนะ ไบรจ์ตัน แบบหืดจับด้วยสกอร์ 3-2 ช่วงท้ายเกมมีจังหวะที่ ซีมง อาแด็งกรา เปิดบอลเข้าไปในกรอบเขตโทษ แล้วลูกลอยไปติดบล็อกของ ลีไว โคลวิลล์ ในทีแรกผู้ตัดสิน เคร็ก พอว์สัน มองว่าจังหวะนี้เป็นการทำแฮนด์บอล จึงเป่าให้จุดโทษแก่ทีมเยือน แต่พอไปเช็กวีเออาร์แล้ว กลับพบว่าลูกบอลไม่โดนมือ แต่ไปโดนศีรษะของ โคลวิลล์ แทน สุดท้าย พอว์สัน จึงกลับคำตัดสิน ไม่ให้จังหวะนี้เป็นลูกจุดโทษ
ปัญหาเกิดขึ้นหลังจากนั้น เพราะแทนที่เขาจะมอบลูกเตะมุมให้กับ ไบรจ์ตัน พอว์สัน กลับดรอปบอลให้ เชลซี แทน ทั้งๆ ที่จังหวะสุดท้ายบอลไปแฉลบศีรษะของนักเตะของสิงโตน้ำเงินครามออกเส้นหลัง ส่งผลให้ผู้เล่นของนกนางนวลปรี่เข้ามาประท้วงทันที แต่สุดท้ายก็ไม่เป็นผล เพราะ พอว์สัน ยืนยันว่าจะดรอปบอลให้เจ้าบ้านเล่นเหมือนเดิม
เหตุผลที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะตามกฎแล้ว ถ้ามีการกลับคำตัดสินจากจังหวะฟาวล์ให้เป็นไม่ฟาวล์ ฝ่ายที่สัมผัสบอลจังหวะสุดท้ายจะได้เป็นฝ่ายครอบครองบอลหลังจากที่เกมกลับมาเริ่มเล่นใหม่ ซึ่งในจังหวะนี้ การตัดสินในสนามคือ โคลวิลล์ ทำแฮนด์บอล เพราะฉะนั้นการเล่นจะถูกนับว่าหยุดลงตั้งแต่บอลสัมผัสตัวเขา นั่นทำให้การที่ พอว์สัน ดรอปบอลให้ เชลซี และไม่ให้ลูกเตะมุมแก่ ไบรจ์ตัน จึงเป็นการตัดสินที่ถูกต้อง.